Omdat de gemeente 3 maanden nodig had om erop te kunnen reageren is pas kortgeleden het eindrapport van de Groningse ombudsman uit juli 2013 gepubliceerd. Dat de gemeente deze tijd nodig had voor haar reactie snap je als je de uitkomsten leest. Het rapport laat namelijk geen spaan heel van de manier waarop het college van B&W en zijn ambtenaren het nieuwe hondenbeleid hebben aangepakt en uitgevoerd.

Vrijwel alle klachten van de Vereniging Hondvriendelijk Groningen worden geheel of gedeeltelijk gegrond verklaard, en in een paar gevallen wil/durft de ombudsman geen uitspraak te doen of wordt de VHG verwezen naar de rechter.

Het grondige rapport bevestigt eigenlijk wat velen al wisten: drie jaar lang zijn hondenbezitters genegeerd, voorgelogen en geschoffeerd.

• op ruim 1600 suggesties, aanbevelingen, opmerkingen en klachten werd niet of nauwelijks gereageerd
• de informatie in folders, in brieven en op gemeentelijke websites was/is onvolledig en/of onjuist
• tijdens de hoorzittingen van de bezwaarschriftencommissie werd door de twee afgevaardigde ambtenaren wellicht wél geluisterd, maar met de informatie is vervolgens niets gedaan, ondanks een dringend beroep van de bezwaarschriftencommissie om dit wel te doen
• ten slotte heeft de gemeente bij de handhaving van het ‘nieuwe hondenbeleid’ niet alleen de eigen regels aan haar laars gelapt, maar tevens de hondenbezitters in Groningen in een kwaad daglicht gesteld en weggezet als overlastveroorzakers per definitie, waarbij er een regelrechte ‘bekeuringsjacht’ is ontstaan door de ‘stadscowboys’ van Stadstoezicht, die elke gelegenheid hebben benut om te intimideren en bestuurlijke strafbeschikkingen uit te schrijven, omdat ‘regels nu eenmaal regels zijn’ en ‘regels er zijn om te worden gehandhaafd’.

Wethouder Visscher heeft lange tijd tijdens raadscommissie- en gemeenteraadsvergaderingen de gemeenteraadsleden voorgehouden, of voor de gek gehouden zo u wilt, dat het allemaal ‘wel goed ging’, dat men ‘op de goede weg was’ en dat er ‘conform de wens van uw raad’ invulling werd gegeven aan het nieuwe hondenbeleid.

Nou, we hoeven onszelf niets wijs te maken, er is 3 jaar lang een dusdanig schrikbewind gevoerd dat dit het normale leven van bazen en hun honden zo heeft beïnvloed dat menig stadgenoot het plezier in het hebben van een hond is vergald, dat ertoe heeft geleid dat mensen hebben aangeven op deze manier geen nieuwe hond meer te willen hebben, en ik ken zelfs een paar (oud-) buurtgenoten voor wie het mede reden is geweest naar een andere gemeente te verhuizen.

De wethouder heeft tijdens de bestuurlijke crisis in 2012 en de daarop volgende collegevorming kans gezien om de portefeuille hondenbeleid over te doen aan haar nieuwe collega Jan Seton, terwijl ze zichzelf (nog meer) op de nieuwe dienst Stadstoezicht kon toeleggen: op de totale chaos bij Stadstoezicht zal ik hier niet verder ingaan, maar het terecht door de gemeenteraad geëiste externe onderzoek (door KPMG), dat op 1 oktober openbaar is geworden, spreekt zijn eigen duidelijke taal. Maar ook nu weer liet Jannie Visscher onmiddellijk weten dat ‘het helemaal goed komt, omdat we nu duidelijkheid hebben gekregen.’ Ze liet weten dat Stadstoezicht… WEER GAAT HANDHAVEN. (!?) Bron: Dagblad van het Noorden, dinsdag 1 oktober 2013)

Met immense verbazing las ik verder de eerste reactie van een woordvoerder van de gemeente Groningen op de genadeloze conclusies van de ombudsman over het ingevoerde hondenbeleid, in het Dagblad van het Noorden van 1 oktober 2013: “Loslopende honden vormen een van de grootste bronnen van overlast. Daarom moeten we erop handhaven. Dat geeft altijd gevoelens van onvrede. Overigens zijn wij blij met de VHG als gesprekspartner.” (bron: http://www.dvhn.nl/nieuws/groningen/article10510143.ece/’Groningen-onbehoorlijk-tegen-hondenbezitter‘ )

Dit vind ik in meerdere opzichten een merkwaardige uitlating.

• Er is net een rapport verschenen waarin de vloer wordt aangeveegd met de manier waarop je als gemeente werkt en hebt gewerkt, en dan zeg je eigenlijk ‘maar we gaan wel gewoon door op de ingeslagen weg’. Dan heb je er naar mijn mening weinig van begrepen.
• De woordvoerder focust zich slechts op een deelaspect van het hondenbeleid, namelijk de aanlijnplicht, terwijl de werkelijke, en eigenlijke aanleiding de ergernis over hondenpoep was, iets wat in het preadvies door het college stilzwijgend is uitgebreid tot ‘honden(poep)overlast’. Door zijn uitspraak geeft de woordvoerder blijk van een rigide visie op honden en hondenbezit
• Vóór de invoering van het nieuwe hondenbeleid zijn er NOOIT cijfers geweest van overlast door niet-aangelijnde honden. Zulke cijfers waren er eenvoudigweg niet. Opnieuw geeft dit blijk van dat men op basis van “een ergernissenenquête” achteraf (in 2012), en niet op basis van cijfers van daadwerkelijke overlast door ONAANGELIJNDE honden, bekeuringen is gaan uitdelen.

Gemeenteraad, ik vestig nu mijn hoop opnieuw op u. In november is er een evaluatie van het huidige hondenbeleid dat, zoals u in het rapport van de ombudsman kunt lezen, tot stand is gekomen zonder daadwerkelijk rekening te houden met de belangen van alle betrokkenen en zonder te luisteren naar opmerkingen, suggesties en klachten van welwillende burgers. En ook u bent in de loop van de tijd onjuist geïnformeerd over de plannen, de stand van zaken en over de ontwikkelingen.

Vraagt u zich eens af: komt het huidige, onwenselijke en onmenselijke hondenbeleid eigenlijk wel overeen met het beleid dat u als gemeenteraad voor ogen stond toen u instemde met de ontwikkeling van een nieuw hondenbeleid? Ik denk eerlijk gezegd van niet. Ik denk ook niet dat u had verwacht dat er nog steeds zo veel weerstand zou zijn, en dat het zo veel problemen zou opleveren. Dat moet u toch te denken geven.

Vraagt u zich ook eens af: waren, of zijn er, geen aanvaardbaardere alternatieven te bedenken dan dit wangedrocht van een beleid dat onvoldoende draagvlak kent en dat men alleen middels rücksichtslose, continue repressie probeert te handhaven? Ik denk van wel.

De bewering ‘regels zijn regels’ gaat niet altijd op en is een idiote stelling: we leven tenslotte niet onder een totalitair regime. Of vindt u van wel? Regels zijn bedoeld om achter de hand te hebben, om te kunnen ingrijpen als iets uit de hand loopt, als er móet worden opgetreden. Maar heel vaak hoeft dat niet.

Een niet-aangelijnde hond zorgt lang niet altijd voor overlast, sterker nog, in de meeste gevallen zórgt die helemaal niet voor overlast. Dat zie ik dagelijks om me heen.

Wist u dat hondenbezit vele positieve aspecten kent? Niet alleen voor de baas en de hond, ook voor hun directe omgeving. Het brengt mensen in de buurt dichter bij elkaar en werkt socialiserend. Kinderen kunnen op een eenvoudige, plezierige manier in contact komen met dieren. Hondenbezitters zijn bovendien vaak ‘de ogen en de oren’ van de buurt, iets wat in hoge mate bijdraagt aan de veiligheid op straat.

De enige, en tevens eenvoudigste, oplossing uit deze drie jaar ellende ligt aan de kant van de handhaving: die moet soepeler. Als hondenbezitters en niet-hondenbezitters wat meer rekening met elkaar houden, dan kunnen we repressie en boetes achterwege laten. Maar zorg je als hondenbezitter voor overlast, dan kun je er op worden aangesproken en voor worden beboet. Moeilijker is het niet.

In het kort: opruimplicht ja, maar formeel een aanlijnplicht en alleen handhaving (en eventueel een strafbeschikking) bij overlast. Ik denk dat dit al voldoende is om weer een normale situatie in de stad te krijgen. Laten we de stad óók weer leefbaar maken voor honden en hun bazen.

Om Barack Obama te parafraseren: WIJ KUNNEN DAT. Laten we het nu ook doen.